Witajcie,
Zdecydowana większość z Was dobrze wie, że związki to jeden z moich ulubionych tematów spotkań otwartych oraz warsztatów.
W 2012r również ten warsztat się pojawi (niebawem więcej info na mojej stronie) Temat ten to jeden z najbardziej obleganych warsztatów dotyczących związków partnerskich w 2011r. a zatytułowany:
"Efekt synergii w związku"
Z prośbą o pomoc zgłasza się do mnie coraz więcej par, rozmowy i ich prośby wskazała mi kierunek i powstał nowy pomysł na warsztat:
W 2012r również ten warsztat się pojawi (niebawem więcej info na mojej stronie) Temat ten to jeden z najbardziej obleganych warsztatów dotyczących związków partnerskich w 2011r. a zatytułowany:
"Efekt synergii w związku"
Z prośbą o pomoc zgłasza się do mnie coraz więcej par, rozmowy i ich prośby wskazała mi kierunek i powstał nowy pomysł na warsztat:
"Zdążyć przed rozwodem czyli o komunikacji, seksie i miłości w związku"
A oto kilka słów wprowadzający w ten temat jakże interesujący a zarazem delikatny temat:
Czy myślicie, że jest jakaś teoria, która tłumaczyłaby, dlaczego w jednej osobie się zakochujemy od razu lub po kilku spotkaniach, a inne nie mają żadnych szans i z góry są "przegrane"?
Otóż jest i to nawet kilka naukowych opinii na ten temat:
1. Teoria biologiczna.
Zgodnie z tą teorią, wybieramy partnera, który zwiększałby szansę przetrwania gatunku.
I tak, mężczyzna wybiera kobietę, która jest: ładna, młoda, ma gładką skórę, lśniące włosy, czerwone usta, różowe policzki i błyszczące oczy :)
Natomiast kobieta będzie szukała mężczyzny, który będzie umiał stworzyć jej odpowiednie poczucie bezpieczeństwa (zgromadzić dobra materialne - takie jak pożywienie, pieniądze). Wybierze mężczyznę, który będzie w jakimś sensie "waleczny", będzie silny i odważny, bedzie "górował" nad pozostałymi.
Teoria ta nie bierze jednak pod uwagę innych ważnych aspektów naszego życia.
2. Teoria wymiany (zwana także teorią równości)
Wybieramy partnerów, którzy - powiedziałabym tak "uzupełniają nas"
Jeśli kobieta lub mężczyzna mają pewne braki, wynikające z teorii biologicznej (np. w urodzie, czy w statusie społecznym) - będziemy szukać przyszłego partnera z cechami, które zrównoważą te braki. I tak, jeśli kobieta nie do końca podoba się mężczyźnie pod względem fizycznym, ale np. ma duże poczucie humoru, jest ciepła i sympatyczna - może zostać wybrana na życiową partnerkę, pomimo "niedomagań" w wyglądzie zewnętrznym.
Tak samo mężczyzna - jeśli nie będzie "rekinem biznesu", ale za to będzie uprzejmy, inteligentny, miły - wypełni tymi cechami lukę w statusie społecznym i może być zaakceptowany przez partnerkę.
3. Teoria persony.
Mówi, że w wyborze partnera ważne jest, jak druga osoba zwiększa nasze własne poczucie wartości. Jeśli przy danej osobie czujemy się wartościowi, bardziej docenieni, lepsi - bardzo prawdopodobne, że wybierzemy kogoś takiego na życiowego partnera.
Ta teoria dla mnie osobiście brzmi jak dawne bajki na temat "połówek jabłka" czyli połówka i połówka daje całość - według mojej opinii można się na tym nieźle "przejechać" :)
Jednak istnieje jeszcze inny pogląd na problem dobierania się partnerów.
4. Imago
Opiera się na budowie i funkcjonowaniu mózgu. Aby lepiej zrozumieć na czym polega - omówię najpierw krótko budowę mózgu, jaką zaprezentował Paul D. McLean. Podzielił on mózg na 3 koncentryczne warstwy:
1) pień mózgu (tzw. stary mózg)
Jest to warstwa mózgu ewolucyjnie najstarsza (występuje już u gadów). Odpowiada za reprodukcję, instynkt samozachowawczy, krążenie krwi, oddychanie, skurcze mięśni w odpowiedzi na bodźce zewnętrzne.
2) układ limbiczny - jego funkcją jest generowanie intensywnych emocji.
3) kora mózgowa - najbardziej rozwinięta część mózgu człowieka. (tzw. nowy mózg)
Jest to świadoma część mózgu. Odpowiada za myślenie, reagowanie, nasze obserwacje, plany, przewidywania, pomysły, porządkowanie informacji, analizowanie różnych sytuacji.
Główne zadanie starego mózgu (naszej nieświadomości) to zapewnienie nam przetrwania. Jest on niemal cały czas w gotowości i "troszczy się" o nasze bezpieczeństwo.
Jednak informacje o zewnętrznym świecie czerpie on z obrazów, myśli i symboli wytworzonych przez nowy (świadomy) umysł. Dzieła więc zupełnie inaczej niż nowy mózg, który bezpośrednio styka się ze światem zewnętrznym.
Żeby zobrazować różnicę w funkcjonowaniu obu części mózgu posłużę się przykładem.
Spotykając ciocię Elę, kuzyna Adama i wujka Janka - nasz nowy mózg bez trudu ich rozpozna. Natomiast stary mózg odpowiadając głównie za bezpieczeństwo i reprodukcję określi jedynie, czy dana osoba jest kimś:
- o kogo trzeba się troszczyć,
- kto może troszczyć się o nas,
- z kim można uprawiać seks,
- od kogo trzeba uciekać,
- komu trzeba się poddać,
- kogo trzeba zaatakować.
Nie zajmuje się więc odróżnieniem matki od ciotki, kuzyna od sąsiada. Tym już zajmuje się świadomy (nowy) mózg.
Jeszcze jedną ważną cechą nieświadomego umysłu jest brak poczucia czasu. Teraźniejszość i przeszłość zlewają się. W zasadzie dla starego mózgu istnieje tylko teraźniejszość.
Mając taki mini szkic obrazujący różnicę w funkcjonowaniu starego i nowego mózgu - spróbujmy teraz określić, jaki to ma wpływ na wybór partnera.
Nasz stary mózg nie odróżnia przeszłości od teraźniejszości i ma jedynie mgliste pojęcie o świecie zewnętrznym. A jednocześnie odpowiada głównie za bezpieczeństwo i reprodukcję.
***
Gdy więc wybieramy partnera (zakochujemy się) - w dużej mierze nasz stary mózg ODTWARZA OTOCZENIE Z DZIECIŃSTWA! (czego raczej nie jesteśmy świadomi przy zakochaniu).
Okazuje się, że poszukujemy osoby, której dominujące cechy charakteru są podobne do cech osób, które nas wychowały. To, co spotkało nas w dzieciństwie - jest znane staremu mózgowi, a w związku z tym, że dla niego nie istnieje przeszłość - traktuje nasze dzieciństwo jak matrycę, do której się odwołuje.
Czyli niejako pomylił naszego partnera z rodzicem :-)
I nie zrobił nam tego na złość ;-)
Kierował się potrzebą uleczenia krzywd i urazów, jakie doznaliśmy w dzieciństwie!
Jako dorośli i świadomi ludzie - mamy możliwość wspólnie z partnerem wynagrodzić sobie niedobory z dzieciństwa.
Mówiąc o urazach i krzywdach nie mam na myśli jakichś ciężkich, traumatycznych przeżyć. Raczej chodzi mi głównie o urazy, jakie nas spotkały w związku z tzw. uspołecznieniem (np. może byłeś chłopcem, któremu wmawiano, że chłopcy nie płaczą; albo dziewczynką, której mówiono, że grzeczne dziewczynki nie mogą się złościć). To wszystko ma wpływ na nasze późniejsze wybory.
Teoria Imago w dużej mierze tłumaczy, dlaczego spośród wielu ludzi, których spotykamy - wybieramy naprawdę niewielu. Zdawać by się mogło, że mamy bardzo wyrafinowany gust. Nie zakochujemy się przecież w przypadkowych osobach...
Ale czy rzeczywiście nasz nieświadomy umysł dokonuje wyboru partnera? Co o tym myślicie piszcie :) Czekam na maile od Was :)
A ja mam własną teorię - troszkę "pomieszaną", ale o tym opowiem Wam na warsztacie, a o tym kiedy i gdzie? Poinformuję niebawem na stronie:
Kochana i Kochająca,
Angela
